O kanionach, kanioningu i podróżach. Nie tylko dla kanioningowców.
Kaniony na Krecie znaleźć można na południowym wybrzeżu wyspy. Utworzone są w skałach wapiennych. Przez większą część roku są suche, woda pojawia się po opadach, oraz na w niektórych z nich – wczesną wiosną. Ze względu na dużą ilość osadów, woda jest nieprzejrzysta. Najlepszy okres kanioningowy to marzec.
Najbardziej znany obiekt na Krecie, czyli wąwóz Samarii, pod kątem uprawiania kanioningu nie jest interesujący.
Zaczyna się dramatycznie, ale to nie jest triller. To tylko film o trochę nietypowym kanioningowym wyjeździe. Z przymrużeniem oka…
Film był prezentowany w 2014 roku na Festiwalu Filmów Górskich w Lądku Zdroju i Speleokonfrontacjach. W 2015 zdobył nagrodę publiczności na XIII Festiwal Slajdów Podróżniczych w Katowicach.
Skąd ten tytuł? W zasadzie, kanioning na Krecie nie różni się od tego uprawianego na Majorce, czy Sardynii. Wapienne góry na południu Europy bywają mało obfite w wodę, często trafiają się po prostu kaniony suche. Początek kwietnia, to ostatni dzwonek, by płynącą wodą jeszcze się nacieszyć. Technicznie jest trudniej niż na pozostałych wyspach. Częste są 70-80 metrowe zjazdy, przy dużej wiosennej wodzie gdzieniegdzie (np. w Arvi), może być niebezpiecznie. Mimo to, jadąc na Kretę na początku kwietnia nie liczyliśmy na wodne atrakcje. Cieszyliśmy się, czytając że w kilku kanionach o tej porze wciąż jeszcze płynie woda , a w takim na przykład Ha woda jest aż do czerwca.
Zapach kurzu, kwiatów, … i owiec. Ciepło zmieszane z wilgocią morza, gdy na ustach wino. Bałagan, wystające druty na tle pięknie zarysowujących się gór i skał. Czy coś „pozostało” z „Greka Zorby”? Chyba tak …