O kanionach, kanioningu i podróżach. Nie tylko dla kanioningowców.
Kategoria ta zawiera relacje, filmy, zdjęcia z wyjazdów w różne miejsca Europy i (miejmy nadzieję że wkrótce) świata. Dla nas każdy rejon jest inny. Każdy ma w sobie jakiś element, który czyni go unikalnym i wartym pokazania i opisania.
Na zakończenie sezonu kanioningowego 2013 roku wybraliśmy się na przedłużony weekend, 25-27 października, w okolice Salzburga. Skład osobowy był skromy, tj Gosia Multan, Monika Badurska i ja, ale nie stanęło to na przeszkodzie zwiedzić trzy ciekawe kaniony w tym rejonie.
To była moja druga podróż do Sierra de Guara. Poprzednio, w 2011 r., w nieco innym zespole przeszliśmy tu kilka kanionów, ale bez dwóch najważniejszych: Mascun i Gorgas Negras. Plany popsuła wtedy pogoda. Udało się je pokonać w czerwcu 2013 r., po zakończeniu naszej działalności w pirenejskich jaskiniach.
Skąd ten tytuł? W zasadzie, kanioning na Krecie nie różni się od tego uprawianego na Majorce, czy Sardynii. Wapienne góry na południu Europy bywają mało obfite w wodę, często trafiają się po prostu kaniony suche. Początek kwietnia, to ostatni dzwonek, by płynącą wodą jeszcze się nacieszyć. Technicznie jest trudniej niż na pozostałych wyspach. Częste są 70-80 metrowe zjazdy, przy dużej wiosennej wodzie gdzieniegdzie (np. w Arvi), może być niebezpiecznie. Mimo to, jadąc na Kretę na początku kwietnia nie liczyliśmy na wodne atrakcje. Cieszyliśmy się, czytając że w kilku kanionach o tej porze wciąż jeszcze płynie woda , a w takim na przykład Ha woda jest aż do czerwca.
Zapach kurzu, kwiatów, … i owiec. Ciepło zmieszane z wilgocią morza, gdy na ustach wino. Bałagan, wystające druty na tle pięknie zarysowujących się gór i skał. Czy coś „pozostało” z „Greka Zorby”? Chyba tak …
Pierwotnie wyjazd był planowany w całkiem inne rejony, w całkiem innym składzie, ale cel był jeden – kaniony. Ostatecznie jednym autem (Zbychowym Audi), w czteroosobowym składzie (Alina Klaub-Grzela, Zbyszek Grzela, Grzesiek „Docent” Badurski – SDG i ja) wylądowaliśmy na Camping Lago 3 Comuni (http://www.lago3comuni.com/) nad jeziorem Lago di Cavazzo w Friuli-Wenecji Julijskiej.
Rio Simon jest jednym z najpiękniejszych kanionów Alp Karnickich. Woda jest w nim krystalicznie szmaragdowa, ściany są utworzone z białego, czystego wapienia. Kanion jest głęboki i wąski, lecz mimo to pełen słońca, które sprawia, że zdaje się być przyjazny i dostępny.
Pomysł wyjazdu kanioningowego na Sardynię pojawił się w zeszłym roku, podczas wspólnego pobytu w Alpach Nadmorskich. Wymyślił go Bogdan, a mnie ten pomysł mocno przypadł do gustu, ponieważ pamiętałem zdjęcia i relacje z wyjazdów na wyspę kolegów z Avenu i AKG. Oglądałem je jakiś czas temu i robiły wrażenie: zjazdy w jaskiniach bez stropu, przeprawy pontonem, wędrówki meandrującymi korytami. Bardzo mi się ta Sardynia kojarzyła z kanionami, więc chciałem zweryfikować moje wyobrażenia.
W dnaich 7-14 sierpnia 2011 uczestniczyliśmy w międzynarodowym spotkaniu kanioningowym „9 raduno internazionale canyoning”, organizowanym przez włoską federację kanioningową AIC (Associazione Italiana Canyoning). Spotkanie miało miejsce w miejscowości Tavagnasco, 50km od Turynu, w dolinie Aosty.
Film z drugiego roku naszej działalności. Trzy wyjazdy i trzy zupełnie odmienne rejony: Sierra de Guara, Alpy Nadmorskie i Dolina Aosty.
Historyczny już film z pierwszego roku naszej działalności. Nakręcony kamerą, która uwielbiała kolor zielony. Film zdobył nagrodę publiczności i drugą nagrodę Jury na Speleokonfrontacjach w 2010 r.